ba graffiti ha chetori?

اینا رو باید می‌تراشیدیم و ازشون مجسمه می‌ساختیم..
بعد روشون امضا می‌کردیم «میکل‌آنژ، پیکرتراش رم»!

به ذهنت نرسید دلیلی برای کد کردن این ها وجود داشته؟؟
بعضی چیزها را نباید فهمید، چون قشنگیشون از بین میره.
این ها دیگه حرف های محرمانه ی اون دوتا نیستن، این ها زندگی دزدیده شده ی اون ها است.
هر چیزی قشنگه تا وقتی که خودش باشه.

خب تا اندازه‌ای حرفات درسته ولی من قانع نشدم که چرا ما باید جلوی کنجکاوی‌مون رو می‌گرفتیم...
دقت کن که اگه قرار بود خیلی هم محرمانه باشه، می‌شد با نامه یا چیز بهتری با هم در تماس باشن. اونا که این‌ها رو روی یه بلوک پابلیک نوشتن تقریباً همون هدفی رو دنبال می‌کردن که من و سی داشتیم: عرصه‌ی زیبایی‌های هنر
حالا این‌که ما دی‌کُدش کردیم فکر نمی‌کنم ضرری به بقیه بزنه؛ هرکی دوست نداره، لیست رمز رو نبینه و به تنهایی لذّت ببره...